Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur id non ita fit? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Duo Reges: constructio interrete. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed residamus, inquit, si placet. Satis est ad hoc responsum. An potest cupiditas finiri? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis perfruatur.
Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Stoici scilicet.
Idemne, quod iucunde?

Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac
antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non
sit probatum;

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris
attendere.

Pollicetur certe.: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Nihilo magis.: Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.
Sed videbimus.: Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Bork: In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Summae mihi videtur inscitiae.: Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.